Mensen vertellen verhalen. Zo geven we betekenis aan onszelf en de wereld om ons heen.
Over de laatste levensfase wordt niet altijd gemakkelijk gesproken. Wat gebeurt daar eigenlijk? Welke ervaringen zijn er?
Op de verhalenbank komen verhalen van patiënten, naasten, professionals en vrijwilligers samen. De verhalen geven een inkijkje in de unieke en soms ook rauwe werkelijkheid van de laatste levensfase.
Voor zorgverleners zijn de verhalen een bron van inspiratie en reflectie, voor anderen bieden de verhalen erkenning of herkenning, troost of de aanzet tot een betekenisvol gesprek.
Het is belangrijk dat gasten en naasten zich thuis voelen in het hospice. Deze vrijwilliger vindt die specifieke aandacht zelf ook heel prettig. Ze geniet ervan. “Dan is het juist zo mooi van dit werk, dat hier eigenlijk niets gek is, maar dat alles mag en kan.”
“Er was een dochter bij haar moeder met de laatste zorg bezig. Op een gegeven moment moest ik er even zijn. En toen zag ik de dochter boven op haar moeder. Dus mijn eerste indruk was: wat gebeurt hier?! En toen was zij haar helemaal fijn aan het opmaken. Zo had zij een goede blik erop, zo kon zij haar opmaken. En dat zij gewoon de vrijheid had om dat toch te doen zonder te denken van: dat is gek, ik kan dat niet doen. Voor haar was het belangrijk dat haar moeder er mooi uit zou zien. Lees verder.
